Het basisinkomen geeft aanleiding tot veel discussies. Wat is het
eigenlijk en waarom zouden we dat in Nederland wel of niet moeten
invoeren? Op 13 november 2018 stond dit onderwerp centraal op een
kenniscollege van Steef Peters, georganiseerd door de BvK in
samenwerking met de HAN.
Steef Peters vertelt dat het basisinkomen in 1969 in Amerika is
bedacht door de Republikeinen. De democraten schoten het af omdat zij
het basisbedrag destijds te laag vonden. Het principe van het
basisinkomen was: zoek het zelf verder maar uit, de basis is geregeld.
Het basisinkomen werd dus niet vanuit een sociaal oogpunt bedacht maar
als de oplossing om te overleven. Sinds de jaren 80 wordt bijstand in
Nederland volgens Peters ook gezien als een maatregel om geen last meer
te hebben van mensen. Dat de klant in de uitkering gigantisch veel kost
aan overhead wordt vaak niet in berekeningen meegenomen.
De ontwikkeling van werk
Op dit moment is er een ontwikkeling gaande dat er in de samenleving
steeds meer werk is waar geen verdiensten tegenover staan. Denk
bijvoorbeeld aan vrijwilligerswerk en mantelzorgtaken. Het belang van
dit soort werk zal alleen maar toenemen , met name door de
automatisering en kunstmatige intelligentie. Veel betaald werk zal
vervangen worden door robots, waardoor een groot gedeelte van de huidige
beroepsbevolking haar baan zal verliezen. Een angstig scenario, maar
misschien ook een reden om het basisinkomen te overwegen.
Weinig kans op een Nederlands basisinkomen
In een slotwoord
acht Astrid Verheijen, professional Werk bij RSD de Liemers, de kans
klein dat het basisinkomen in Nederland op (korte) termijn ingevoerd
wordt. Want de zorgplicht van overheid voor de burger is in de grondwet
is verankerd. Amerika kent niet zo’n wettelijke zorgplicht; daar geldt
meer als principe: zoek het zelf maar uit. Daarom is ook de kans van
slagen voor een basisinkomen in Amerika veel groter dan in Nederland.
Omdat er grote wijzigingen voor doorgevoerd zouden moeten worden, is het
onwaarschijnlijk dat politieke partijen dat zullen aandurven.
Uitkering als basisinkomen?
Voor Verheijen voelt de Participatiewet-uitkering voor bepaalde
groepen ook als een soort basisinkomen. Je geeft klanten de basis om van
te leven en laat ze zelf bepalen of ze iets terugdoen. Haar ervaring is
dat de meeste klanten al actief zijn met mantelzorgtaken of
vrijwilligerswerk. Dat doen ze met veel plezier en commitment. Dat
commitment is voor er betaald werk niet, omdat ze door sociale diensten
gedwongen worden elke passende baan aan te nemen. Vaak gaat het dan niet
om een baan die veel voldoening oplevert.”
Verslag door Astrid Verheijen, professional Werk RSD de Liemers.
Heb je zelf een sterke mening over het basisinkomen? Discussieer mee op de community.